Betrokken maar droog weer vandaag. Ideaal om de blauweregen te snoeien. Bij zon is het namelijk heel vervelend werken als je om de zoveel tijd je ogen halfdicht moet houden. Bijkomend probleem is dat ik ook telkens moet niezen wanneer ik in de richting van de zon kijk. Het internet leert me dat een kwart van de mensen last heeft van wat het achooism-syndroom heet (Autosomal Dominant Compelling Helio-Ophthalmic Outburst of ACHOO Syndrome), of ook de 'photic sneeze reflex'. De niesreflex wordt blijkbaar veroorzaakt doordat de zenuwen van ogen en neus op dezelfde plaats in de hersenen binnenkomen. Een hevige prikkeling van de ogen leidt tot een tintelend gevoel in de neus, met niezen tot gevolg. Maar vandaag heb ik daar geen last van. De helft van de blauweregen is gesnoeid geraakt, de andere helft is voor volgende week. Echt veel snoeien komt er niet aan te pas. Ik haal de lange zaadpeulen weg, verwijder het droge hout, zorg hier en daar voor wat vormsnoei, bind de takken wat op en haal de lange uitlopers van vorig jaar weg. Volgens de regels van de kunst moet de blauweregen twee keer gesnoeid worden, maar ik beperk het tot één snoeibeurt vlak voor de planten onder de blauweregen weer beginnen uitlopen. Nu kan ik nog enigszins vlotjes met de trapladder in de border aan de slag.
Ondertussen zit ik alweer te broeden op plannen voor de uitbreiding van de palenstructuur in de tuin, zodat ik straks nog meer blauweregen de tuin rond kan leiden. Maar waarom nieuwe planten kopen als ik mijn bestaande kan vermeerderen? Sommige uitlopers onder aan de stam van de mooiste blauweregen hebben spontaan wortel gevormd in de grond. Ik heb ze in een pot en in de volle grond uitgeplant en geef ze de kans om te groeien. Lekker makkelijk. En goedkoop. En als de bloemen van deze jonge planten ook maar enigszins op die van de moederplant gaan lijken, dan weet ik nu al zeker dat de tuin nog meer zal geuren en fleuren met ranken vol weelderige trossen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten