Gered vlak voor de eindmeet

Eergisteren begroeven we 's avonds nog een mereljong, gisteren pepten we een uitgeputte reisduif weer op. We zaten 's morgens om 7.00 uur aan het ontbijt toen opeens een vogel tegen het dak aanvloog. Wellicht probeerde het beestje nog op de nok te landen, maar het was zodanig verzwakt dat het tegen de onderste dakpannen belandde en de dakgoot inschoof, waar het verdwaasd bleef zitten.

Toen het wat later weer weg wou vliegen donderde het de terrastegels op. De afgematte reisduif kreeg van ons een schoteltje water en schrokte gulzig een portie van het overgebleven wintervoer voor de vogels op. Ook een tweede portie verdween vlot in de duivenmaag. Heel de middag bleef de duif in een schaduwrijk hoekje van het terras terug op krachten komen.

Toen we 's avonds terug thuiskwamen, was de vogel... weer gaan vliegen. Hopelijk is de duif snel thuis geraakt. Ver hoefde ze alleszins niet meer te vliegen: bij het uitvergroten van één van de foto's zag ik dat ze ringen droeg met 050/71... De rest van het telefoonnummer kon ik niet achterhalen, maar aan de telefoonzone te zien woont de eigenaar in Adegem. Het beestje, misschien wel een prijsduif, strandde dus op amper een tweetal kilometer van de eindmeet.

Even terzijde: in Het Laatste Nieuws van 19 mei las ik dat onlangs 26 duiven werden geveild van de in de duivenwereld legendarische Gebroeders Janssen uit het Kempense Arendonk. De verkoop bracht 556.140 euro op, of een gemiddelde van 21.390 euro per duif. Dat was een absoluut record! Prijzig zijn ze dus wel, de toppers onder de reisduiven.

Verdronken in de regenton

Begin van de week zagen we 's avonds hoe een merelkoppel zich de pluimen uit de vleugels vloog om wormen te verzamelen voor drie jongen die het nest hadden verlaten. Tegelijk lachten we met de buitelpartijen die de jonge merels maakten. Ze hadden nog behoorlijk wat vlieglessen nodig vooraleer ze als volleerde merels rond zouden vliegen. Straks is de kleinste van de drie nog een vogel voor de kat, zeiden we. Hij is inderdaad vrij vlug aan zijn einde gekomen. Niet in kattenklauwen, maar schielijk verdronken in onze regenton. Wellicht is hij domweg tegen de muur van de tuinberging gevlogen en half versuft op de verkeerde plek naar beneden gevallen.

Even groot als haar prooi

Deze middag zaaide ik op de tuintafel in een nieuw kasje wat koolrabi uit peultjes die ik nog van twee jaar geleden overgehouden had. En terwijl ik daarmee bezig was zag ik deze spin met de prooi die ze verschalkt had. Gelukkig was mijn fototoestel vlakbij.

Paarse akelei met wit onderrokje

Ze zijn zo eenvoudig, maar o zo elegant en sierlijk, de bloemen van de akelei. Vroeger had ik alleen maar roze exemplaren en die kwamen nog uit de tuin van mijn grootmoeder. Dezer dagen staan er in de voortuin ook paarse, met tinten van blauw naar bijna zwart. Deze vind ik de aantrekkelijkste, omdat ze zo aanlokkelijk ogen met hun witte onderrokje. Het zaad van al deze paarse akeleien bracht ik een aantal jaren geleden mee uit Engelse tuinen.

De eerste radijs

... en gelijk ook de enige die we vanmiddag als aperitiefhapje verorberden. Want dit plantje dook spontaan in de moestuin op, samen met een andere radijs die alleen maar blad gevormd had. Lekker was ie wel. Misschien kan ik er volgende week best maar wat zaaien voor straks in een zomerslaatje?

Wie verloor zijn ei?

Deze lag plompverloren aan de rand van de moestuin tegen de klimophaag aan.

Daar zijn de aardappelen

De rode Raja-aardappelen die ik twee weken geleden pootte, steken langzaam de aarderugjes open. Op 1 mei was een eerste plantje te zien, vandaag waren er al verschillende zichtbaar.

Een grapje van de weergoden

Gisteren beleefden we een warme en zonnige 1 mei. Meteen dachten we van de lang aanslepende regenellende af te zijn, maar vandaag bleek dat die heerlijke Dag van de Arbeid een grapje van de weergoden was. Want we gaan verder op het elan van april, dat slechter weer bracht dan in maart. Het was kouder, er viel meer neerslag en er was minder zon. Dat laatste merkten we ook toen we de maandopbrengst van de zonnepanelen bekeken: april was een echte tegenvaller. Geen normale weermaand, zo meldde ook het KMI, al waren de 113 uur en 11 minuten zonneschijn, of bijna 4 uur zon per dag, wel normaal voor een aprilmaand. Een jaar eerder echter werden we door het zonnetje verwend, want toen telden we zomaar eventjes 239 zonne-uren. Met gemiddeld 8,4 graden (tegenover 9,8 normaal), en gemiddeld 12,6 graden maximum (normaal 14,2 graden) was dit ook de koudste april in 23 jaar. 's Nachts was de temperatuur met gemiddeld 4,4 graden minimum wel normaal. Er viel ook dubbel zoveel regen als normaal: van de 30 dagen regende het er 21, goed voor 104,1 mm (tegenover 51,3 normaal). Er viel zelfs drie keer zo veel neerslag als in maart. De tuin bewateren was bijgevolg niet nodig vorige maand en ook de regenton raakte na een reinigingsbeurt meteen weer gevuld.