Op 14 februari 2010 begon ik in alle anonimiteit met deze blog. Hij was bedoeld als een dagboek, om bij te houden wanneer en waar ik wat kocht of zaaide, wanneer wat groeide en bloeide en wanneer ik oogstte, welke de weersomstandigheden waren tijdens de verschillende seizoenen en met welke tegenslagen ik werd geconfronteerd. Toen ik mijn blog aanvatte, stond tuinieren nog niet echt in de grote belangstelling, zeker het moestuinieren niet. Vrij snel kwam daar verandering in. Tuinieren, en moestuinieren in het bijzonder, is vandaag bijzonder hip. Zie wat ik hierover schreef op 26 november 2012 naar aanleiding van de aanplant van de appelaar Pinova. Deze blog gaf me ook het plezier van hier mijn tuinfoto's te kunnen publiceren. Eerst uit mijn eigen tuin, later ook uit tuinen die ik bezocht.
Vandaag zeg ik tot ziens, na snel nog wat berichtjes te hebben gepost. Want er was veel blijven liggen. Veel foto's waren gemaakt, maar de tijd of de zin ontbraken om ze meteen ook op mijn blog toe te voegen. Ik had nog kunnen schrijven over de schelperwtjes, de pruimelaar met zijn afstervende takken die het dit jaar toch weer goed doet, hoe zich voor het eerst vele vruchtjes aan de appelaars aan het vormen zijn, over hoe de vijgenstruik in de pot zijn verplanting naar de volle grond na een zeer strenge winter toch overleefd blijkt te hebben, over de paprikaplantjes, over het recuperatiesysteem van regenwater dat ik heb aangelegd en over nog zoveel meer. Maar genieten in de tuin valt moeilijk te combineren met aan het computerscherm zitten om al deze en andere verhalen te vertellen.
Eind vorig jaar besloot ik om het moestuinieren op een laag pitje te zetten en het merendeel van mijn al kleine moestuin naar een siertuin om te toveren. Zodat ik mijn tijd volop zou kunnen spenderen aan genieten en minder in de tuin zou moeten werken. Want tuinieren is voor mij niet echt verstrooiing zoeken of ontspannen door een fysieke activiteit. Het is contemplatie. Contemplatie is een activiteit die haar eigen beloning vormt en daarom kenmerkend is voor de toestand van tevredenheid. Contemplatie is dus een doel op zich, net zoals genieten van de siertuin het doel op zich is. Niet zo in de moestuin, waar een mooie opbrengst nog altijd het eindstreven is. En waar de teleurstelling groot kan zijn, omdat na het vele werk de oogst soms behoorlijk tegen kan vallen. Ik haal de mosterd bij Schiller, die schrijft in zijn 'Brieven over de esthetische opvoeding van de mens': 'de mens vindt bij uitstek vervulling in de esthetische ervaring'. En de redeneringen van Schiller over vrije tijd pas ik toe op tuinieren. Waar de moestuin gericht is op opbrengst, is de siertuin gericht op esthetisch genot. In de siertuin keren we terug naar de Tuin van Eden, een wereld van oeronschuld, net zoals bij de kunst, waarin oerervaringen als verwondering en ontzag ons tot onze essentie terugwerpen.
Uit de statistieken van deze blog merkte ik dat de voorbije maanden en jaren geregeld bezoekers op mijn pagina's terechtkwamen, op zoek naar een of ander item dat ze hadden ingetikt. Ik hoop dat ze van mijn korte stukjes en vooral van mijn foto's genoten hebben. Dat wens ik ook de bezoekers toe die zich nu nog aandienen. Maar bovenal wens ik ze heel veel tuinplezier toe. Vergeet vooral niet te genieten. Buiten! Van al het moois dat de natuur en de positieve ingreep van de mens hierop ons biedt.
