Moderne tuinkunst?

De rode bietjes die ik weken geleden naast de rode ajuin had gezaaid, hebben het andermaal laten afweten. Ook dit jaar weer heeft een of andere belager vrijwel alle jonge kiemplantjes een kopje kleiner gemaakt. Maar ook nu weer heb ik reserveplantjes voorzien die in bakjes in de serre van aanvallen gevrijwaard werden. Vandaag kregen ze hun plaats in de volle grond. Met omgedraaide plastiekbakjes, waaronder telkens twee of drie plantjes staan, probeer ik de belagers te slim af te zijn tot de planten voldoende sterk en groot genoeg zijn en sneller groeien dan ze opgeknabbeld kunnen worden. Ik ben benieuwd of deze vorm van moderne kunst het gewenste resultaat zal opleveren...

Het onbekende plantje

... gekregen op de imkerbijeenkomst in Poeke heeft ondertussen al verschillende oranje bloemetjes. Sommige kleuren vrolijken niet alleen een donker hoekje op het terras maar ook jezelf helemaal op.

Gasten in de tuin

De ene ziet er vervaarlijker uit dan de andere, maar schijn bedriegt. Het lieveheersbeestje is een roofdier met lieftallig voorkomen. In de tuin is dit een welkome gast als bestrijder van bladluizen.

Pompoenen, courgetten en komkommers

Ik heb de palen weer neergepoot en de draad eraan vastgemaakt waarlangs de pompoenen en courgetten mogen groeien. Voor zo'n kleine oppervlakte heb ik weer veel te veel plantjes, maar ik kan het opnieuw niet over mijn hart krijgen om zaailingen weg te gooien. Bovendien blijft het afwachten welke plantjes goed zullen groeien en of er geen het slachtoffer zullen worden van de slakken.

Links op de foto langs de draad staan muskaatcourgetten. De tromba d'albenga cucurbita mochata heb ik leren kennen via De Nieuwe Tuin. Het zijn rankende planten die soms tot 3 à 4 meter lang worden, met sterk gekrulde vruchten. Jong, amper 2 centimeter dik en nog lichtgroen, aldus De Nieuwe Tuin, zijn ze het lekkerst. En dat klopt ook. We gebruiken ze in schijfjes die we in de pan laten sudderen in olie, of we verwerken ze in stoofgerechtjes.

Rechts langs de draad staan een heleboel spaghettipompoenen geplant. Héérlijk zijn die als je ze inderdaad gebruikt ter vervanging van pasta. En ideaal voor iemand met een glutenprobleem.

Rond de stapstenen staan nog een zevental komkommers. En nu maar zien of alle plantjes zullen groeien en vruchten opleveren... Als de sla in de buurt straks geoogst is, hebben ze alvast wat meer plaats voor hun ranken.

Bezige bijen

... houden van lekkere bloemen. Ze hoeven zelfs helemaal niet groot te zijn.

Oranje bijenplant

Het onbekende plantje dat ik kreeg op de imkersdag in Poeke kreeg een rozet met bloempjes. Het eerste bloempje heeft zich knaloranje geopend. Een mooi plantje dat zich met worteluitlopers verder verspreidt. Voorlopig staat het nog in een potje en vraag ik me af waar het een definitieve plaats zal krijgen.

Lekkere radijsjes

... al is het af en toe wel even opletten voor een wormpje dat de radijsjes even lekker vindt. Sommige radijsjes zaaiden zichzelf uit, andere oogst ik op de plaats waar ik zaadpeultjes met m'n vinger openwreef.

Tomaten en paprika's in potten

Van vader kreeg ik een zestal al behoorlijk grote tomatenplanten. Zelf heb ik alleen maar gele tomaatjes (Native sun), trostomaatjes en romatomaatjes gezaaid. Ze kregen allemaal een plaatsje in potten. Nu maar hopen dat het niet te veel gaat regenen de komende weken en maanden, anders wordt de tomatenoogst maar niks. De plastiek serre waar ik vorig jaar tomaten in kweekte op het terras leverde niet echt het gewenste resultaat op en was ook niet mooi om zien. Dit jaar dus maar weer zonder overkapping.

Aan de andere kant van de tuinbank kregen de paprika's een plaats. Links de potten met paprika healthy (dichtbij op de foto), rechts die met earliest red (veraf op de foto). Het zaad komt van planten die ik in 2008 kocht in De Nieuwe Tuin. Een bescherming tegen de regen is hier niet nodig, want paprika's houden van veel vocht. Vorig jaar kon ik heel wat vruchten oogsten. Zelfs na de winter haalden we er nog uit de diepvriezer om in de pastasaus te verwerken.

Mieren op de pastinaak

Eén van de opgeschoten en in bloei gekomen pastinaken krijgt druk bezoek van een volkje dat sterk vertegenwoordigd is in de tuin.

14,26 kWh

Eigen groenten, eigen stroomvoorziening... ook dat is ecologisch bezig zijn. Vandaag konden we met een opbrengst van 14,26 kWh van onze 12 panelen een (voorlopig?) record noteren. De zuidoostelijke oriëntering van ons dak achteraan is niet optimaal, maar het is toch wel leuk om de elektriciteitsteller achteruit te zien draaien, ook al profiteren we na 17.00 uur amper nog van de zon. Op de foto de voorbereiding van de plaatsing, vorig jaar op 31 juli.

De vijgen groeien

Die zullen van de zomer lekker smaken...

Geen Sint-Jacob

Voor zover ik me herinner, noemde mijn mémé Julia de mooie gele lelies in haar tuin sint-jacobslelies. Mémé Julia is niet meer en van haar tuin is wellicht niets van vroeger meer overgebleven. Maar haar eenvoudige en bijzonder welriekende daglelies leven voort in mijn tuin. Prachtige bloemen, vind ik het. Al was de benaming 'sint-jacobslelie' wellicht een foutje, een verwarring met het sint-janskruid. Jaren geleden kochten we in Engeland een zeldzamere dagleliesoort, maar die bloeit later.

Uit het asielcentrum

Vorig jaar drie plantjes gekocht tijdens een opendeur in het asielcentrum van Eeklo. Ze groeiden amper en zonder de vele waterbeurten hadden ze de verhuizing naar mijn tuin zeker niet overleefd. Maar kijk, na de winter staken de plantjes kranig de kop op. Eén ervan is al gaan bloeien. Een close-up van deze schoonheid, van wie ik de naam nog probeer te achterhalen.

Boerenjasmijn

De blauweregen raakt uitgebloeid en staat er minder sierlijk bij. Alleen de bedwelmende geur blijft nog even hangen, maar ook die raakt stilaan overgenomen door de zoete geur van de boerenjasmijn (in mijn tuin staat de Philadelphus coronius 'Aureus'), die nu volop bloeit. Vroeger had de struik vaak last van droogte en verbranding door te felle zon. Sinds de blauweregen op de balk erboven is gaan uitgroeien, doet de boerenjasmijn het al een stuk beter. Zijn naam, afgeleid van het Latijnse woord philonotis, wat vochtminnend betekent, zegt dan ook dat dit een struik is die van enigszins vochtige grond houdt. Ondanks zijn witte bloemen staat hij in de gele border geplant. Hier komt deze 'Aureus' volop tot zijn recht.

Bloeiende pastinaak

Vorige weekend werd regen voorspeld. En die hebben we ook gekregen. Ideaal weer dus om de buxushagen te snoeien. Dat is me zaterdag alleen gelukt in de voortuin. De eerste druppels begonnen te vallen toen het werk daar net beëindigd was. Het weer is sindsdien wisselvallig en regenachtig gebleven. Jammer natuurlijk dat ook de andere buxus niet gesnoeid was geraakt. Tussen de regenbuien door kwam af en toe de zon kort tevoorschijn. Zondag in de late namiddag maakte ik deze foto van een in bloei gekomen maar amper in de grond uitgegroeide pastinaak.