maandag 25 oktober 2010

Drukke aanvliegroute voor mezen


Vorige week verwijderde ik de zonnebloemen uit de tuin, vulde ik het eetbakje met pitten en hing ik ook het huisje op om het met zonnebloempitten te vullen. De mezen, die het al gewoon waren om naar de zonnebloemen te komen aanvliegen, wisten algauw waar nu eten te rapen viel. Ook dit weekend was het spectaculair om zien hoe ze kwamen aan- en afvliegen. Bij momenten leek het alsof ze regelrecht tegen elkaar aan zouden knallen. Op de foto is er maar 1 mees te zien, maar met mijn eenvoudige pocketcameraatje is het natuurlijk niet eenvoudig om de vliegensvlugge en o zo schuwe vogeltjes te fotograferen. De draadjes zijn bedoeld om de al te schrokkerige tortelduiven te weren. Die slaagden er vorig jaar in om in een mum van tijd alle pitten op de terrastegels te doen belanden.

zondag 24 oktober 2010

Herfstweer


Veel regen en stormbuien gisteren, maar deze zondag begon met zon... die zich echter snel weer door buien liet verdrijven.


De foto is onscherp, maar beaccentueert zo nog beter het gedans van lichte hagel op de tuintafel.

zondag 17 oktober 2010

De blozende witte ridder


Aan de voordeur bloeit de fuchsia 'White knight's blush', een plant die we ooit meebrachten van een tuinreis naar Engeland.

De sierappeltjes lopen hoogrood aan


In de voortuin hangen de sierappeltjes 'malus red sentinel' momenteel hevig rood te blozen.

Paprika's geoogst


Een zalige zonnige zondag mid-oktober met heel open weer maar uiteraard geen al te hoge temperaturen meer. Er wordt dan ook voor de komende nachten lichte nachtvorst aan de grond voorspeld. Voor alle zekerheid heb ik daarom vandaag de paprika's geoogst.


Volop rijp zijn de paprika's nog niet. Het merendeel is nog geel, maar aan vruchten alleszins geen gebrek dit jaar...

Preisoep met koolrabi en knolselder


Op de plek waar ik vorig jaar koolrabi staan had kiemde dit voorjaar spontaan een plantje. Deze morgen verdween deze koolrabi samen met een beetje knolselder en twee pakjes fijngesneden prei die ik van mijn moeder gekregen had in de soep.


Ik vreesde dat de koolrabi al heel vezelig zou zijn, maar het tegendeel was waar: de knol was lekker mals. De knolselder daarentegen laat te wensen over. Ik kocht een aantal kleine plantjes op de markt, maar in onze droge zandgrond groeien de knollen amper, al heb ik ze wel wat laat verder uiteengeplant omdat ik daar pas na het rooien van de aardappelen plaats voor had. De knolselder is een en al wortel en blad, maar amper knol. Toch smaakt de soep heerlijk.

zondag 10 oktober 2010

Van de spaghettipompoen die er geen was


Wat ik als spaghettipompoenen had gezaaid bleken er helemaal geen te zijn. De vruchten aan mijn planten werden helemaal niet langwerpig maar hadden een gewone pompoenvorm. Wat nog een beetje aan de spaghettimpompoen deed denken, was de bleke kleur. De zaden kwamen nochtans uit een spaghettimpompoen van vorig jaar, maar blijkbaar is er een bestuiving met een andere pompoensoort geweest.


Bij het doorsnijden zagen we dan ook niets dat leek op de typische sliertjes die aan spaghetti doen denken.


Toch smaakte de ovenschotel met de stukjes pompoen, tomatensaus, paprika, wat worteltjes, gegrilde courgettes en een kaasgratin meer dan heerlijk. Het was smullen van dit vegetarische gerecht.


We sneden eerst de grootste vrucht aan en flink wat porties belandden in de diepvriezer. Zo kunnen we ook komende winter nog enkele keren van zo'n ovenschotel genieten.

Bijen op de rode herfstaster


Door foto's te gaan maken voor deze blog is mijn belangstelling voor het bijenwereldje bijzonder toegenomen. De bijtjes zijn er in alle soorten en groottes, al blijken deze naarstige insecten meer en meer te lijden te hebben van massale sterfte of de verdwijnziekte. Imkers roepen op om meer bloemen en bloemenweiden te voorzien. Begin dit jaar aan het kasteel van Poeke deelden imkers dan ook gul planten uit die voor het nodige stuifmeel zorgen, zodat de toekomst van de diertjes voor een stuk verzekerd zou blijven. Zonder bijen is er geen bestuiving van groente- en fruitgewassen. Met de bloeiende planten in mijn tuin, zoals hier de rode herfstaster, zorg ik alvast mee voor een groot stuifmeelaanbod in mijn buurt.

Grootmoeders oorbel in het zaad


De fazantenbes of 'grootmoeders oorbel' (leycesteria formosa) vormt trossen met bessen die nu rood kleuren. Naar verluidt zaait de fazantenbes zich makkelijk uit, want in een enkele bes zitten circa 100 zaadjes. Dat belooft voor mijn tuin volgend jaar.

De paprika's rijpen snel


Er wordt kouder weer voorspeld, met koudere nachten en zelfs al de mogelijkheid van nachtvorst aan de grond. Momenteel genieten we nog altijd van prachtig nazomerweer. Het zonnetje doet ook de paprika's rijpen. Als het straks echt koud wordt zullen we de vruchten gauw moeten oogsten.

Levende steentjes


Even een binnenopname... van de levende steentjes (lithops) die in bloei staan.

maandag 4 oktober 2010

Abnormaal vochtige september


September 2010 gaat de meteorologische geschiedenis in als een maand met "zeer abnormaal" veel neerslag, zo blijkt uit het door het KMI verspreide overzicht voor Ukkel, meldde De Morgen vandaag.

Er viel vorige maand 109,8 mm nattigheid uit de lucht, wat "zeer abnormaal" veel is. Met deze term doelt het weerinstituut op een verschijnsel dat één keer wordt bereikt of overtroffen in 10 jaar. De normale waarde voor september is 69,8 mm, het record van 199,4 liter dateert uit 2001. Er waren 18 neerslagdagen, wat dan weer "normaal" is. Ook het aantal uren zonneschijn, nl. 142 uur 38 minuten, was normaal.

Van al dat vocht zijn in de tuin paddestoelen beginnen opschieten. Een foto met flitslicht op het einde van een warme oktoberdag.

Onverwacht bezoek op de vetplanten


In de vooravond bij het duister worden geen vlinders of bijen maar behoorlijk veel gevleugelde mieren op de vetplanten. Met flitslicht leverde dit nog deze foto's op.


Even opgezocht: gevleugelde mieren zijn mannetjes en vruchtbare vrouwtjes die massaal en uit vele nesten tegelijk tevoorschijn komen. De mannetjes bevruchten de vrouwtjes in de lucht en sterven kort daarop. De bevruchte vrouwtjes zoeken al vliegend een nestelplaats. Hebben ze die eenmaal gevonden, dan werpen of bijten ze hun vleugels af en gaan ze verder ongevleugeld door het leven. Het grootste deel van het nageslacht is ongevleugeld, tot er weer gevleugelde mannetjes en vrouwtjes ontstaan, die uitzwermen.

zondag 3 oktober 2010

Lokvogel naar Japanse tuin


Een badeend in de Vaartkom bracht ons op deze zomerswarme oktoberdag naar Hasselt. Daar mocht een bezoek aan de Japanse tuin uiteraard niet ontbreken. Deze tuin is met z'n 2,5 ha de grootste authentieke Japanse tuin van Europa.


De tuin, in 1992 aangelegd als verlengstuk van het park Kapermolen, is het resultaat van de vriendschapsbanden tussen de Limburgse hoofdstad en de Japanse stad Itami. Voor de aanleg was hier geen water aanwezig. Nu schittert de tuin door zijn decor van rotsen, waterpartijen en enkele Japanse gebouwen. Hier een blik op de waterval in de verte, met de Yatsuhashi-zigzagbrug in de irisvijver (al vallen de irissen in oktober niet meer te bewonderen).


Een rode libelle geniet van het zonnetje aan het water.


In oktober zorgen de esdoorns voor vlammende kleuren.


Mooi is ook dit kunstwerk: een schildersezel vol vetplanten.


Voor jong en oud zijn de koi's de grootste attractie in de tuin.
Op het keienstrand komen ze uit de hand eten.




Het Japanse Ceremoniehuis, een gebouw in een typisch zeventiende eeuwse bouwstijl, is compleet uit natuurlijke materialen opgetrokken. Het schittert in de zon en weerspiegelt in het water. De steenlantaarn is gebouwd naar het model van een lantaarn in de Senyn-ji tempel te Kyoto, de begraafplaats van een der keizers.


Op het briefje dat we aan de ingang meekregen lezen we dat de waterval in Hasselt haar inspiratie vond in de 14de-eeuwse tuin bij de Tenryuji-tempel te Kyoto. Kenmerkend is het horizontale en verticale lijnenspel van de gebruikte rotsen, dat nog wordt versterkt door de steenpartijen op de voorgrond in het water. Het is uitkijken waar je je voeten zet om tot bij de waterval te komen. De rots rechts vooraan bij de waterval weegt om en bij de veertien ton.