Over grasmaaiers en na-aapgedrag

Terwijl de buurvrouw van rechts met een hels lawaai haar gazon aan het maaien is en de buurman van twee huizen verder links meent haar goede voorbeeld te moeten volgen, spoel ik de aarde van mijn zelfgekweekte kropje sla. Ik houd maar een paar vierkante meter moestuin meer over. Want wat vroeger moestuin was heb ik veranderd in bloemenborders. De moestuin kwam indertijd in de plaats van mijn gazon. Het gazon omspitten deed ik toen ik doorhad dat ik de strijd tegen de engerlingen in het gras toch niet winnen kon. Anders gezegd: het zijn de engerlingen die me een boeiend stadstuintje hebben opgeleverd dat me keer op keer fascineert met alles wat er beweegt, groeit en bloeit. Jammer genoeg is dit voorbeeld nog door niemand in mijn kleine straat nageaapt.

Behendiger dan luchtacrobaten

De goudenregen leverde jaar na jaar zo goed als geen bloemen op en groeide amper. De wortels sloegen niet aan en slakken vraten de bladeren sneller op dan ze konden ontluiken. Zoals veel planten en struiken moest ook hij eraan geloven: uitspitten en verhuizen! Op zijn nieuwe plaats bloeide hij dit voorjaar uitzonderlijk uitbundig. Met watervallen van gele bloemtrossen. En ook de blaadjes liepen mooi uit. Het leek wel alsof ik alle vraatlustige slakken listig... om de tuin had geleid. Mijn zege was echter van kortstondige duur. Voor ik het goed en wel besefte waren alle bladeren weer van de boom verdwenen. Tot in de top klauterden ze. Behendiger dan Cirque du Soleil-luchtacrobaten. Zelfs de spinnen keken de huisjesslakken met grote verbazing aan. Hadden ze hiervoor hun web gespannen?