Regenbuien

Nee, ook vandaag hoeven we de planten niet te begieten...

Kort nazomertje

De mooie lange nazomer waarop we zo hadden gehoopt na de veel te natte maand augustus bleef uit. Hij beperkte zich tot amper enkele warme dagen... in het begin van de herfst en jammer genoeg ook tijdens de werkweek. Bij het thuiskomen was het maar heel kort op de tuinbank genieten van de zon, om de voorraad vitamine D nog wat aan te vullen. Met een boek op de schoot, al kwam van lezen amper iets terecht. Mijn aandacht ging volledig naar het gezoem en gefladder rond de vetplanten, die als een magneet bijen en verschillende vlinders aantrekken.


Deze dagpauwoog poseerde onverstoord voor onze lens.

De sierappeltjes blozen

De voortuin lijkt wel een wildernis met halfuitgebloeide en scheefgewaaide stokrozen. De sierappelaar 'red sentinel' steekt echter hoog boven de stokrozen uit en schittert met zijn roodkleurende vruchtjes.

Rode asters

Nog even geduld tot we echt in het herfstseizoen zijn. Dan staat de rode aster uitbundig in bloei.

Herfsttijloos

Een heel bizarre plant is de herfsttijloos. Wanneer de voorjaarsbollen bloeien toont deze bol alleen zijn blad, dat enkele weken later weer afsterft. Pas in september steken opeens de bloemen hun kop op, zonder door blad te worden gestoord.

Niet langer hinder van jaloersheid op een vlinder

Niet alle vlinders sterven met vleugels van papier op het water in mei. Deze heeft zich laten verschalken in het web van een kruisspin.


Er is geen ontkomen meer aan.


Een halfuurtje later is de atalanta helemaal ingepakt.

Als een vlinder die toch vliegen kan

Niet alleen bijen maar ook vlinders komen zich dezer dagen verlustigen aan de sedum 'Herbstfreude'. Vooral veel atalanta's, die tot de familie van de schoenlappers behoren, zijn op de bloempjes verzot.



Veel kleiner van gestalte is deze kleine vuurvlinder, die ondanks zijn oranjerode rode kleur toch tot de soort van de blauwtjes behoort.

Rode bietjes

De rode bietjes werden dit voorjaar gezaaid en daarna uitgeplant. En toen hadden ze er opeens geen zin meer in. Groeien deden ze amper nog. En nu, na de vele regen van de voorbije weken, proberen ze opeens hun achterstand in te halen.

Dichtbij en voorbij

Bijen genoeg op de vetplanten om te fotograferen.


Al moet ik soms snel zijn bij het scherpstellen. Want vliegensvlug zijn ze om zich van het ene bloempje op het andere te verplaatsen. Wat dan weer in een dergelijk leuk beeld resulteert.

Het komkommerkruid bloeit

Het komkommerkruid dat we tijdens de reis in Frankrijk cadeau kregen, werd in vier potjes uitgeplant. Twee plantjes zijn ondertussen beginnen bloeien. Het is de witte variant, al ging mijn voorkeur meer uit naar die met de blauwe bloempjes. Met een beetje geluk staat in de twee andere potjes de blauwe versie. Jammer genoeg groeien die plantjes amper.

De vetplant in de hangpot

Ik zou haast vergeten dat er aan de pergola een pot hangt met een vetplant erin, ware het niet dat ik er van de zomer een paar keren mijn hoofd heb tegen gestoten. We lopen er achteloos aan voorbij, tot we opeens ontdekken dat ook deze vetplant aan het bloeien is gegaan.

Alweer een voorlopig anonieme plant

Het is leuk als ook in de nazomer en de herfst bloemen de tuin sieren. En natuurlijk zijn de bijen eveneens die mening toegedaan. Deze plant met fijne witte bloempjes kreeg ik van mijn vader, die de moederplant op zijn beurt weer kreeg van een andere tuinliefhebber. Nu nog even uitzoeken hoe ze heet.

Laatste gerooide aardappelen

Begin deze week rooide ik, vlak voor weer wat dagen met regen, de laatste rode aardappelen. Na een wasbeurt liggen ze nog even te drogen op de terrastafel. De komende weken gaan we er lekker van smullen.

Komkommerkruid

Het komkommerkruid dat we meekregen uit de Jardin Conservatoire des Fleurs et Légumes du Pays d'Auge in Saint-Pierre-sur-Dives heeft zijn dagenlange hotelverblijf overleefd en is aardig beginnen groeien in een pot op het terras. De foto is van voor de verschillende plantjes elk in een aparte pot werden uitgeplant.

Een zonnige zondag

... en een paar minuutjes rondlopen met mijn kleine fototoestel levert meteen enkele leuke foto's op van bezoekers van de tuin:


een bij op het zonnekruid,


een kruisspin die zich niet in haar web laat fotograferen en wegvlucht naar een knop van sedumbloempjes,


en een lieveheersbeestje op grootmoeders oorbel.

De sedum kleurt stilaan rozerood

De sedum 'Herbstfreude' is het hele jaar door een aantrekkelijke plant. In de winter torst ze de sneeuw op haar opgedroogde bloemenschermen, wat voor een heel mooi effect in de tuin zorgt. In de lente is het opeens haast-je-rep-je om tijdig de droge takken weg te snoeien wanneer de nieuwe scheuten vliegensvlug beginnen te groeien. In de zomer komen de bijen zich al aan de bloemen verlustigen, zelfs al zijn die nog helemaal groen. En in de herfst zorgen de vele rode kleine bloempjes voor een warme gloed. Echte herfstvreugde... de plant heeft haar naam niet gestolen. Na de regenachtige maand augustus kleurt de plant stilaan rood en geeft ze ons een voorsmaakje van een fijne nazomer.

Zoetigheid

Echt veel zon hebben ze niet gezien in augustus, maar toch hebben we ze ons laten smaken. Het zijn stilaan de laatste vijgen die we uit de boom plukken. Heel erg rijp kunnen we ze helaas niet laten worden, want mieren en wespen zijn ons anders voor om de zoetigheid te komen oppeuzelen. Zelfs slakken zijn er niet vies van en klauteren langs de takken omhoog om van de sappige vruchten te komen proeven.