Nog enkele dagen en de pruimelaar staat weer op z'n mooist. Hoe deze in de tuin kwam, is een verhaal apart. In de tuin van wijlen m'n grootmoeder is ooit uit een weggegooide pit een boom in struikvorm beginnen groeien. Jaren geleden brachten wij enkele vruchten mee naar huis en blijkbaar gooiden we toen ook achteloos enkele pitten weg in de tuin. Eén ervan ontkiemde helemaal tegen de muur van de tuinberging aan. In volle zomer verplantte ik het jonge boompje naar een plaats waar het beter zou kunnen uitgroeien. Dat overleeft dat boompje niet, was de commentaar die ik kreeg. De top droogde op en het boompje leek inderdaad ten dode opgeschreven. Door de vele waterbeurten vond het echter voldoende groeikracht om zijtakken te ontwikkelen. Nu, ruim tien jaar later, is deze pruimelaar (de soort is me onbekend) begin april jaarlijks de 'eyecatcher' in onze tuin. Nog even wachten en dan vormen de vele opengebarsten knoppen weer een schitterende en druk door bijen bezochte roze wolk. De bloei is kortstondig, maar in die korte tijd is de bloesem een pracht om te zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten