"Een tuin is een van de hoogste vormen van menselijk bedrog, levende architectuur die de loop van de natuur naar menselijke doeleinden ombuigt. Als je het even laat gaan, wordt het bedrog ontmaskerd, wanneer het land terugvalt in het ritme en de geboden van de natuur. Een tuinier doet eigenlijk niets anders dan het onvermijdelijke oprukken van de wildernis afweren. Het is juist hierin dat ik de ware greep kan bespeuren die tuinen en tuinieren op de fantasie kunnen hebben, met het onverbiddelijke schouwspel van de wisseling der seizoenen en alle bijkomende triomfen en rampen in de handen van de natuur. De betrekkelijkheid en vergankelijkheid van ieder succes stimuleert de nederigheid. De tragedie van onze menselijke omstandigheden is dat we niet werkelijk weten te waarderen wat we hebben, tot we het hebben verloren".
Een quote uit 'De verloren tuinen van Heligan', een boek van Tim Smit over de restauratie van de overwoekerde tuinen van het landgoed Heligan in Cornwall. Een meeslepend relaas dat zo boeit dat ik het spijtig vond toen ik gisteren aan de laatste bladzijde was.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten