Er wordt voor de komende dagen een mooi lenteweertje voorspeld, dus grepen we vandaag naar de snoeischaar om de blauweregen onder handen te nemen. Al bij al blijft de ingreep toch maar beperkt. Ik snoei slechts één keer per jaar in plaats van twee keer, en ik doe dat vlak na de winter, zodat ik zo weinig mogelijk planten onder mijn twee klimmers beschadig. Daarbij haal ik alle lange lianen weg die zich het voorbije jaar ontwikkeld hebben. Ook opgedroogde takken gaan eruit en de zijtwijgen snoei ik tot zo'n 10 à 15 cm in. Bij de twee oude blauweregens die mijn pa langs zijn garage groeien heeft zijn na de snoeibeurt de hoofdstammen heel duidelijk zichtbaar. Ikzelf heb indertijd te veel takken behouden van de jonge planten en die door elkaar gevlochten, zodat in mijn tuin niet echt van hoofdstammen sprake is. Ook na de snoei blijft een ingewikkeld takkenkluwen over.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten