Een dag van alleen maar tuinen en kastelen. Na een stop in het pittoreske dorpje Beuvron-en-Auge ging het richting Château de Crêvecoeur-en-Auge. Deze unieke middeleeuwse versterkte site bleef fantastisch goed bewaard. Voorbij de slotgracht ontdek je de restanten van een burcht op een aarden 'motte' en op het 'neerhof' een kapelletje en houten vakwerkgebouwen.
In Saint-Pierre-sur-Dives was het even een terrasje doen tot 's namiddags het poortje van de Jardin Conservatoire des Fleurs et Légumes du Pays d'Auge weer openging. We hadden ons deze museumtuin een flink stuk groter voorgesteld, maar de vriendelijke uitleg van de verantwoordelijke over de verschillende 'vergeten groenten' die hier worden geteeld deed de lichte teleurstelling na het wachten meteen verdwijnen. In een blaadje dat we in handen kregen gestopt lazen we een en ander over de domesticatie van wilde planten tot landbouwgewassen. In 812 schreef Karel de Grote voor om in de tuinen van zijn rijk 90 verschillende gewassen te telen. Vanaf dan kwamen in de loop der eeuwen planten uit alle delen van de wereld in onze tuinen terecht.
Drukbezocht leek ons dit kleine moestuinperceeltje niet. Toch komen liefhebbers van vergeten gewassen vanuit overal uit Europa hiernaartoe om plantgoed of zaden op de kop te tikken. Zelf kregen we, op onze vraag, enkele jonge plantjes van bernagie of komkommerkruid mee, nadat we enkele bloemetjes om te proeven aangeboden hadden gekregen. Hopelijk kunnen we volgend jaar onze eigen bloemetjes plukken om er slaatjes mee op te fleuren.
Parc et Jardins du Château de Vendeuvre waren de volgende halte. Een kasteel met een Franse tuin die vanaf 1970 werd aangelegd op basis van 18de eeuwse ontwerpen, met achteraan een grote vijver, maar vooral bekend om zijn 'jardins d'eau surprises', waar je af en toe door spuitend water verrast wordt (mijn fototoestelletje liet het na zo'n verrassing een behoorlijke tijd afweten).
Laatste in het rijtje waren de 18de eeuwse Parc et Jardins du Château de Canon, waar de mooiste verrassing tot op het eind van de wandeling bewaard werd: in 'Les Chartreuses' kwamen we in 13 afgesloten tuintjes terecht. Hier groeide vroeger het fruit langs de muren, maar vandaag zijn het vooral ontelbare bloemen die in deze 'serres zonder dak' genieten van de warmte. Het glaasje cider aan de 'Cave à cidre' achteraf viel evenmin te versmaden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten