Voor zover ik me herinner, noemde mijn mémé Julia de mooie gele lelies in haar tuin sint-jacobslelies. Mémé Julia is niet meer en van haar tuin is wellicht niets van vroeger meer overgebleven. Maar haar eenvoudige en bijzonder welriekende daglelies leven voort in mijn tuin. Prachtige bloemen, vind ik het. Al was de benaming 'sint-jacobslelie' wellicht een foutje, een verwarring met het sint-janskruid. Jaren geleden kochten we in Engeland een zeldzamere dagleliesoort, maar die bloeit later.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten