Behoorlijk laat dit jaar - de winter heeft ook zo lang aangesleept en het bleef maar vriezen - maar eindelijk is de blauweregen (wisteria sinensis) gesnoeid geraakt. Veel werk is dat niet. Ik doe het ook niet echt volgens de regels van de kunst. Normaliter krijgt de blauweregen een eerste snoei na de bloei, tot op 40 à 50 cm van de hoofdtak. Na de winter, doorgaans al voor eind februari, worden de zijtakken verder teruggesnoeid tot op 2 of 3 ogen van de hoofdtak. Ik sla die eerste snoei over omdat dit zo goed als onbegonnen werk is door het vele bladgroen en ik de beplanting onder de blauweregen niet wil vertrappelen. Na de winter zie ik perfect waar de lange uitlopers zijn. Die gaan er onverbiddelijk uit en ik zorg in het kluwen van takken vooral voor vormsnoei. Met opzet heb ik nooit tot dicht bij de hoofdtakken teruggesnoeid omdat ik een schaduwhoekje wou creëren met een 'groendak' van uitwaaierende blauweregen. Ondanks deze beperkte en slechts 1 keer per jaar uitgevoerde snoei bedankt de wisteria ons in mei telkens overvloedig met vele welriekende, lange en dikke bloemtrossen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten