Met pijn in het hart ontmandelde ik dit weekend de pergola waarop de clematis montana bijna 15 jaar lang zo mooi bloeide. De pergola moet plaats ruimen voor een uitbreiding van de keuken.
Niet alleen zullen we het tapijt van vele mooie witroze bloempjes missen, maar ook een heel kleine bewoner, namelijk het winterkoninkje dat onderaan in het donkere takkenkluwen met mos sinds een aantal jaar zijn nestje maakte.
Ook zonder de plannen voor de uitbreiding van de keuken zou de clematis er op den duur aan hebben moeten geloven: de plant was in de loop der jaren namelijk te veel beginnen woekeren. Bij het verwijderen viel op hoe er zich jaarlijks nieuwe takken bovenop de oude hadden geslingerd. Onderaan was het vroegere blad half tot compost verteerd. Een mooie schuilplaats voor spinnetjes en lieveheersbeestjes.
Zaterdagavond zag de pergola er zo uit.
Zondagmiddag bleef alleen nog het dikste, meest verhoutte gedeelte over, dat ik later nog zal moeten verwijderen bij het uitspitten van de plant.
Het snoeiafval verdween in verschillende zakken en zal ik gebruiken om in het voorjaar een nieuw composteringsproces te starten in twee van mijn compastvaten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten