Wat ik als spaghettipompoenen had gezaaid bleken er helemaal geen te zijn. De vruchten aan mijn planten werden helemaal niet langwerpig maar hadden een gewone pompoenvorm. Wat nog een beetje aan de spaghettimpompoen deed denken, was de bleke kleur. De zaden kwamen nochtans uit een spaghettimpompoen van vorig jaar, maar blijkbaar is er een bestuiving met een andere pompoensoort geweest.
Bij het doorsnijden zagen we dan ook niets dat leek op de typische sliertjes die aan spaghetti doen denken.
Toch smaakte de ovenschotel met de stukjes pompoen, tomatensaus, paprika, wat worteltjes, gegrilde courgettes en een kaasgratin meer dan heerlijk. Het was smullen van dit vegetarische gerecht.
We sneden eerst de grootste vrucht aan en flink wat porties belandden in de diepvriezer. Zo kunnen we ook komende winter nog enkele keren van zo'n ovenschotel genieten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten