Eergisteren schreef ik over compost, het begin van alle goeds in de tuin. Want compost verrijkt en verbetert de bodem en brengt die in evenwicht. Een evenwichtige, luchtige bodem zorgt ervoor dat planten en struiken en teeltgoed in gezonde omstandigheden kunnen groeien. In mijn zandgrond zorgt compost er ook voor dat water beter vast wordt gehouden. Dus werk ik compost in bij het planten en bij de bereiding van potgrond. Klinkt allemaal goed in theorie, maar dit jaar liep het in de praktijk behoorlijk anders dan verwacht.
Vorig jaar heb ik het moestuingedeelte van mijn tuin gereduceerd tot twee langwerpige vakken. In één vak teel ik peulerwtjes, omdat we daar zo verzot op zijn. In het andere wou ik dit jaar gaan tuinieren volgens het principe van de Makkelijke Moestuin (R) van Jelle Medema. Jelle begon in 2008 op 14-jarige leeftijd groenten te kweken in bakken. Hij haalde de mosterd hiervoor bij de Square Foot Gardening van de Amerikaan Mel Bartholomew. Zijn ervaring deelde hij met onzettend veel enthousiasme en op een bijzonder gevatte manier op zijn eigen website. Van de moestuinbak die ik wou laten maken kwam echter niet veel terecht, dus ging ik maar aan de slag in de 'bak' die ik vorig jaar met oude dakpannen improviseerde. Jelle gebruikt een Makkelijke Moestuinmix die bestaat uit gelijke delen goede compost, turfmolm (slechts eenmalig aan te schaffen) en vermiculiet. Helaas, ook mijn MM-mix raakte niet samengesteld, dus gebruikte ik in de plaats daarvan vooral mijn eigen compost en nam ik van het Makkelijk Moestuinieren alleen maar het planten in vierkante vakken van 30 bij 30 cm over. Twee vakken met enkele rode aardappelen die ik nog gevonden had, twee met rode bieten, twee met kropsla, eentje met radijzen en eentje met knolselder en de rest zou ik later nog wel invullen. En in elk vak mengde ik de grond kwistig met veel van mijn compost.
En toen ging het mis...
Het lijkt wel alsof er iemand na het zeven stiekem massa's zakjes met plukslazaad in mijn compost heeft rondgestrooid. Want mijn pseudo-makkelijkemoestuinbak is op korte tijd in een enorm plukslaveld veranderd. Niet één gewoon kropje sla valt er te bespeuren. Pluksla. Pluksla. En nog eens pluksla. Van radijzen, rode bieten en kropsla kan ik alleen maar een stil vermoeden hebben. De knolselderplantjes zijn door pluksla overmeesterd geraakt. Alleen de aardappelen torenen bij de slag met de pluksla boven hun belager uit.
Dezelfde taferelen spelen zich af op andere plaatsen waar ik de grond met mijn compost heb verrijkt. De primula's die in de voortuin onder mijn 'blozende ridder'-fuchsia stonden weg te kwijnen, werden de randbeplanting van mijn vierkante perk met vijgenstruik. Omdat ik vreesde dat de plantjes niet zouden gedijen in de droge zandgrond, voegde ik bij het verplanten gul compost toe. Resultaat is een indrukwekkend perkje van... pluksla! Ik win gegarandeerd de prijs van meest originele vondst! Idem voor de grote pot waarin ik knolselderplantjes had gezet. Verrijkt met compost levert dat een alleraardigst stilleven van... pluksla op! De tuin verdwijnt onder de pluksla! Nog heel even en ik kan mijn eigen plukslabedrijf starten...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten