Zoemend bezoek

In de blauweregen is het nu een gezoem van jewelste. Ook bijen en hommels genieten weer mee van de bloemenovervloed.

De aardappelen steken de kop op

Laat gepoot, maar nu steken ze dankzij het zonnige en warme weer goed de kop op. Jammer genoeg zijn in de droge zandgrond ook de aardvlooien er weer als de eersten bij om zich her en der aan het jonge bladgroen te goed te doen. Ook de jonge aardappelplantjes raken zo met fijne gaatjes doorboord.

Bloemenbad

In de droge zandgrond is niet alleen verrijking van de moestuin met mest van groot belang, ook water is een kostbaar goed. Daarom werd de regenpijp van de tuinberging enkele jaren geleden afgezaagd om het regenwater in een oude wijnton te kunnen opvangen. Wanneer de bloemetjes van de blauweregen afvallen in een volle ton, krijg je dit mooie bloemenbad.

Raketsla

De rucola of raketsla (Eruca vesicaria), jaren geleden gezaaid uit een van Engeland meegebracht zakje, duikt elk jaar opnieuw overal in de moestuin op. Niet alleen zijn de blaadjes heel pittig van smaak, ook de bloemetjes zijn mooi om te zien en fascineren bij een blik van dichtbij.

Eerste kropje sla geoogst

Door enkele planten vorig jaar in het zaad te laten gaan, staat de moestuin vol met jonge slaplantjes. Het merendeel ervan heb ik uitgeplant. De zon en warmte van de voorbije dagen heeft de plantjes aan het groeien gebracht, maar 's avonds is het wel nodig om ze in onze snel uitdrogende zandgrond flink van water te voorzien. Het eerste, weliswaar nog ietwat te kleine kropje eikenbladsla werd vandaag geoogst en opgegeten.

Een nest jonge spinnetjes

... tussen de potten met munt.

Gele schijnpapavers

Ook de gele schijnpapavers zijn nu volop aan het bloeien.

Blauweregen in volle bloei

Nog eentje van de blauweregen met de lange bloemenslingers...

De goudenregen doet het eindelijk goed

De goudenregen (in onze tuin de Laburnum x watereri 'Vossii') nam dit jaar een stevige groeispurt. Het nog kleine boompje staat al enkele jaren in de tuin geplant maar veranderde nauwelijks. Slakken kwamen zich telkens gretig te goed doen aan de jonge blaadjes en bloemknopjes. De bestrijding met Escar-Go van Ecostyle heeft echter succes gehad. Flink groeiende twijgen, frisgroene blaadjes en mooie gouden bloemenslingers zijn het resultaat.

Het driekleurig viooltje

Yet mark'd I where the bolt of Cupid fell:
It fell upon a little western flower,
Before milk-white, now purple with love's wound,
And maidens call it love-in-idleness.
Fetch me that flower; the herb I shew'd thee once:
The juice of it on sleeping eye-lids laid
Will make or man or woman madly dote
Upon the next live creature that it sees.
Fetch me this herb; and be thou here again
Ere the leviathan can swim a league.

De woorden van Oberon de Elfenkoning uit 'A Midsummernight's Dream' van Shakespeare wanneer hij een snood plannetje smeedt tegen zijn vrouw Titania. Hij zal het sap van 'a little western flower', het driekleurig viooltje (viola tricolor), op de ogen van zijn vrouw Titania sprenkelen om haar verliefd te laten worden op het eerste levende wezen dat ze ziet wanneer ze wakker wordt. Dat blijkt de acteur Bottom te zijn, die op dat moment de rol van ezel speelt.

Het driekleurig viooltje heeft zich dit jaar massaal uitgezaaid in de moestuin. Bij het klaarmaken van de tuinbedden heb ik het verplant in twee grote potten. Het bloempje schijnt ook lekker te zijn in slaatjes. Nog niet eerder uitgeprobeerd, maar we zullen het er bij ons volgende slaatje eens op wagen. Ook bij deze bezoeker op de foto valt het lieftallige viooltje in de smaak.

Herinnering aan mémé Julia

Zoals een madeleinekoekje bij Marcel Proust herinneringen opriep, zo doen bepaalde planten en bloemen me aan mijn grootmoeder denken. In mijn tuin staan behoorlijk wat planten die ooit haar tuin hebben gesierd. Mémé Julia bracht haar laatste levensjaren in het rustoord door. Een blik op de kleine binnentuin waar ze op uitkeek, bracht vaker gesprekken over bloemen en planten teweeg. Dit najaar is het vier jaar geleden dat ze stierf, maar o.a. de boshyacintjes - en ik weet niet goed waarom, maar vooral zij - brengen telkens weer de herinnering aan mijn mémé naar boven.

Daslook

Onder de pruimelaar gedijt de daslook (allium ursinum). De paar knolletjes die ik ooit meekreeg van bij mijn vader hebben zich aardig vermenigvuldigd. Ze vormen een klein tapijt van bijzonder fraaie witte bloempjes. Ook mooi van heel dichtbij.

Twee soorten blauweregen

Een blauweregen afkomstig van een zaailing bloeit minder uitbundig dan een geënte blauweregen. Dat beweert men althans, maar het wordt goed tegengesproken in mijn eigen tuin. Omdat ik vreesde weinig of geen bloemen te hebben van de zaailing die ik van mijn vader kreeg, plantte ik er nog een gekochte ent bij. Het verschil is opmerkelijk. De gekochte blauweregen komt vroeger in bloei en zijn bloemen hebben eerder de vorm van een tros druiven. Wanneer deze stilaan blaadjes begint te krijgen, komt de andere in bloei en verrukt hij ons met zijn vele lange bloemtrossen die als watervallen naar beneden lijken te komen. Deze laatste geniet toch echt wel mijn voorkeur. Op de bovenste foto de watervallen in wording, op de onderste zijn de twee soorten tegelijk te zien: vooraan de trosvorm, op de achtergrond de lange bloemenslingers.

Clematis hoe-'s-de-naam?

De clematis montana bloeit de laatste jaren minder uitbundig als vroeger. Misschien door te weinig voeding, maar wellicht omdat de bosduiven de knoppen uit de ranken pikken. Deze clematis - ik ben de naam even kwijt - heeft een grotere en meer donkerroze bloem dan de clematis montana en doet het wel uitstekend. Nu de bolacacia's zijn gerooid, kan ik beginnen nadenken over een nieuwe pergola. Ik ben benieuwd hoe de clematissen de 'verbouwing' gaan overleven. Maar dat zijn zorgen voor later. Nu is het genieten van de bloemen, op de bovenste foto in de ochtendzon en op de onderste in de late namiddag.

Twee keer op een rijtje

De plannen voor de twee perkjes met helleborussen en hosta's werden toch nog ietwat gewijzigd. In plaats van de twee perkjes te gaan spiegelen, heb ik gekozen voor meer symmetrie in de perkjes zelf. In het zondag aangelegde perkje staat nu van links naar rechts: een helleborus Orientalis Red Upstart, een hosta zonder naam, een helleborus Orientalis Pink Upstart, een hosta Paul's Glory, een helleborus Oriental White en opnieuw de hosta zonder naam.

In het perkje dat ik vandaag in orde bracht staat van links naar rechts (zie foto): een hosta Blue Cadet, een helleborus Oriental White, een hosta Gold Standard (op de grote foto), een Orientalis Pink Upstart, opnieuw de hosta Blue Cadet en een Orientalis Red Upstart.

Brandhout

De laatste 4 van ooit 12 bolacacia's moesten er vanmorgen aan geloven. Ze verkeerden al niet meer in uitstekende staat, maar uitbreidingsplannen voor de keuken gaven de doorslag: weg ermee! Ook de moestuin zal hopelijk profiteren van het verwijderen van de bomen: het regenwater is voortaan alleen maar meer voor de groenten bestemd. De stammen werden doorgezaagd en liggen hier nog in de zon. In de late namiddag begon het zacht te regenen op deze 11 mei, die met maximaal 6,6 graden geboekstaafd wordt als net niet koudste meidag ooit sinds de start van de waarnemingen in 1833. Alleen 11 mei 1923 deed het nog slechter, zij het met slechts een tiende van een graad verschil.

Op een rijtje

De strijd tegen de slakken zal vanaf nu nog heviger worden. Zondag was geen zonnige dag, maar de miezerige regen bleef uit. Op deze moederdag trok ik dus toch de tuin in om in een perkje waar ooit bolacacia's stonden de helleborussen en hosta's uit te planten. Nu staat er op een rijtje van links naar rechts: een helleborus Orientalis Red Upstart, een hosta die ik ooit van mijn ouders kreeg en waarvan ik de naam niet ken, een helleborus Orientalis Pink Upstart, een hosta Paul's Glory, een helleborus Oriental White en een hosta Blue Cadet. Binnenkort plant ik spiegelend nagenoeg dezelfde planten in het perkje ernaast. De hosta's stonden enkele jaren in potten op het terras en werden gekocht bij Gino Vandekinderen in Ardooie (website www.hostafolie.eu). Bedoeling is in de winter van de bloeiende helleborussen te kunnen genieten en wanneer die uitgebloeid zijn van het prachtige blad van de hosta's. Tenminste als de slakken niet op hetzelfde idee komen...

Een regenachtig weekend

... betekent geen zin in werken in de tuin. Maar ook gratis water voor de planten. En 'natte' foto's van een viooltje en van een koolrabi die in de moestuin is blijven staan en nu bloesem heeft gekregen.

Aardappelen gepoot

Vorig jaar stopte ik een vijftal verschrompelde aardappelen in de grond en was ik verbaasd over de meer dan behoorlijke opbrengst. Daarom voorzag ik dit jaar voor het eerst een aardappelperceel in de moestuin. Vorige zaterdag botste ik eerder toevallig op biologisch pootgoed in de Brugse Bioplanet-winkel. Omdat het pootseizoen op z'n einde liep, werden de laatste zakjes aardappelen en ajuinen er aan de helft van de prijs verkocht. Een vijftigtal Raja-aardappelen, een rood en middenlaat ras, ging deze namiddag de grond in.

De eerste gele schijnpapaver van het jaar

Een prachtige verschijning in de tuin is de gele schijnpapaver (Meconopsis cambrica). Jaren geleden heb ik wat zaad uit een tuin meegesmokkeld. Sindsdien zaait dit plantje zich elk jaar opnieuw gewillig uit in de geel-blauwe border. Met wat regendruppels erop ogen de heel frêle bloemblaadjes nog mooier en kwetsbaarder.

Een week verschil: de blauweregen

Ook bij de blauweregen gaat het snel. Vorige zaterdag was hij nog een en al knop, deze zaterdag was het volop genieten van de kleur én geur van de vele bloementrossen.

Een week verschil: de appelaar

Enkele droge, zonnige weken met heel hoge temperaturen op het eind en dan, dit weekend, vochtig en flink wat kouder. Warmte gevolgd door regen en de natuur ziet er opeens helemaal anders uit. Ook in de eigen tuin is er op 1 week tijd flink wat verandering te zien. De nieuwe appelaar stond vorige zaterdag nog te wachten in bot, deze zaterdag toont hij zijn bloemenpracht. Een vlieg komt meegenieten.